Choć nadszedł już styczeń dni wciąż wydają się coraz krótsze, a lista rzeczy do zrobienia nie ma końca. Myślę, że nie tylko ja mam wrażenie, że czas pędzi jak szalony. Brakuje go na wszystko, a zwłaszcza na odpoczynek, treningi i zabiegi pielęgnacyjne. W tym szaleństwie warto jednak znaleźć moment  dla siebie (zwłaszcza przed karnawałowym wyjściem). Pachnąca kąpiel to jeden z najlepszych znanych mi sposobów na relaks. Chwile spędzane w wannie z nałożoną na twarz i włosy naturalną maseczką często okazują się zbawieniem dla dobrego samopoczucia i wyglądu.  

Sprzęt (czyli formę) do własnoręcznej produkcji kul kąpielowych kupiłam już dawno temu. Nie miałam jednak czasu ani okazji żeby zrobić z niej właściwy użytek. W końcu nadszedł dzień, w którym przystąpiłam do dzieła. Zapoznałam się z wieloma dostępnymi w internecie recepturami i zaczęłam eksperymenty. Cały proces wydawał się nieskomplikowany, nie obyło się jednak bez małych potknięć, szczególnie podczas formowania gotowych kul. Ostatecznie udało mi się jednak opanować właściwą technikę i osiągnąć sukces.

Poniżej zamieszczam własny przepis, który opracowałam bazując na ogólnych proporcjach i dodając ulubione składniki pielęgnacyjne. Zrezygnowałam z trudno dostępnych i nienaturalnych produktów takich jak emulgatory, czy syntetyczne barwniki i aromaty. Mimo to kule są zwarte, pachnące i spełniają swoją funkcję (to znaczy MUSUJĄ w wannie).

Własnoręcznie wykonane kule kąpielowe to również świetny pomysł na prezent w duchu zero waste. Sodę i kwasek łatwo kupić na wagę (w dużych opakowaniach lub kompletnie luzem), a oleje i koncentrat buraczany dostępne są w szklanych butelkach. Jeśli nie dysponujesz specjalną formą nie musisz jej od razu kupować - możesz użyć silikonowych foremek do muffinek (może np. w kształcie serduszek?). W tym przypadku ważne jest jednak, żeby dokładnie ubić masę (kilkakrotnie docisnąć proszek do dna do momentu osiągnięcia stałej konsystencji) i pozostawić całość w formie na ok. 2-3 dni do stwardnienia.  

W dużej misce łączymy składniki suche: sodę, kwasek cytrynowy, glinkę oraz suszone płatki róży. Następnie dodajemy fazę płynną, tzn. olej, olejek zapachowy oraz koncentrat buraczany. Całość mieszamy za pomocą rąk. Warto użyć rękawiczek – kwas cytrynowy i soda mogą działać drażniąco w bezpośrednim kontakcie ze skórą. Gotową masę kształtujemy za pomocą formy. Zanim przystąpimy do wyrobu kul formę należy porządnie zwilżyć wodą lub spirytusem (uwaga: w kontakcie z wodą kwas i zasada reagują i zamieniają się w sól w związku z czym powierzchnia kuli już na tym etapie może delikatnie musować). Formę należy wypełnić masą do granic możliwości (każdą połówkę wypełniamy ze sporą „górką”), a następnie porządnie ścisnąć. Przed użyciem kule odstawiamy na 2-3 dni w suche miejsce.

*dostępne np. w sklepach z herbatą na wagę lub w sklepach zielarskich

**można użyć wody w butelce ze spryskiwaczem 

Wbrew popularnym przekonaniom najtrudniejszym momentem tworzenia nowego posta nie jest wcale wymyślanie przepisów czy robienie zdjęć. Najtrudniejsze jest stworzenie całej historii wokół nich. Czasami brak inspiracji (lub zwykłe lenistwo) powstrzymuje mnie przed opublikowaniem czegokolwiek przez długi czas. Z uwagi na to, że obiecałam sobie pisać regularnie a w chwili obecnej nie czuję przypływu weny, przejdę prosto do rzeczy: peeling kawowy jest zwyczajnie najlepszy. W każdym razie bez wątpienia jest najlepszy z tych, których do tej pory używałam, a - możecie mi wierzyć - było ich wiele.

Mimo, że uniwersalny cytrynowy płyn do czyszczenia ma wiele zastosowań lubi pozostawiać smugi na szybach i lustrach. Dlatego do czyszczenia szkła używam innej bazującej na occie mieszanki. Przygotowuje roztwór octu i wody (proporcje 1:1) i dodaję do niego kilku kropli ulubionych olejków eterycznych. Moje ulubione połączenie to zdecydowanie eukaliptus i lawenda.

Wystarczy wymieszać sodę oczyszczoną z wodą aby uzyskać niezwykle skuteczną pastę czyszczącą. Używam jej do czyszczenia wanien i zlewów, świetnie usuwa kamień i osad z mydła. Aby wyczyścić armaturę łazienkową po prostu spłukuję sprzęty strumieniem czystej wody żeby pozbyć się zalegającego kurzu i brudu, a następnie posypuję mokrą powierzchnię sodą oczyszczoną i szoruję do czysta. Na koniec jeszcze raz obficie polewam wodą i spryskuję naturalnym środkiem dezynfekującym na bazie octu i/lub spirytusu (w tej roli dobrze sprawdzają się uniwesalny cytrynowy płyn do czyszczenia i eukaliptusowo-lawendowy płyn do mycia luster). 

Wszystko czego potrzeba do produkcji naturalnych czyszczących kostek toaletowych to soda kalcynowana (zwana również sodą myjącą) lub zwykła soda oczyszczona, kwas cytrynowy i ulubiony olejek eteryczny. Wystarczy wymieszać dwie części sody i jedną część kwasku cytrynowego (w proporcji 2:1), dodać kilka kropel olejku zapachowego, wypełnić masą foremkę do lodu i odczekać kilka dni aż stwardnieje. gotowe kostki należy przechowywać w szczelnym i suchym pojemniku.

Rozmiar szczoteczki do zębów sprawia, że można za jej pomocą dotrzeć nawet do trudno dostępnych miejsc. Z łatwością usunie kamień zalegający wokół baterii prysznicowych i zaschnięty tłuszcz w zakamarkach płyty grzewczej. Działa cuda w połączeniu z pastą z sody oczyszczonej!

Kwas cytrynowy - nietoksyczny odkamieniacz

 Kwas cytrynowy szybko i efektywnie usuwa kamień i osad. Znakomicie sprawdza się zwłaszcza  jako odkamieniacz do czajnika i ekspresu do kawy. Jest o wiele lepszy niż sztuczne chemiczne odkamieniacze, które mogą okazać się toksyczne.

Pozbądź się jednorazówek!

Ostatnio udało mi się kompletnie zrezygnować z zakupy ręczników papierowych i jednorazowych rękawic. Zamiast tego zaopatrzyłam się w dwa komplety wielorazowych ściereczek- używam innych do sprzątania kuchni i łazienki. Mam ich na tyle dużo, że bez problemu wystarcza do cotygodniowych generalnych porządków i drobnego codziennego sprzątania. Piorę wszystkie raz w tygodniu w stosunkowo wysokiej temperaturze z dodatkiem odplamiacza tlenowego. Mam też dwie pary dedykowanych dla kuchni i łazienki gumowych rękawic. 

Praktyczna wskazówka:  ścierki używane wcześniej do czyszczenia blatów i sprzętów kuchennych, zanim trafią do pralki mogą zostać wykorzystane do wytarcia mokrych plam z kuchennej podłogi.
 

  

Dziś świętuję moją pierwszą rocznicę przejścia na dietę wegańską. Muszę przyznać, że jestem z siebie bardzo dumna. Miniony rok przyniósł wiele nowych doświadczeń i informacji. Trudno mi teraz uwierzyć, że wybór diety roślinnej był zupełnie spontaniczną decyzją. Początkowo miał to być kilkumiesięczny eksperyment, który stał się początkiem zupełnie nowego stylu życia.

Mimo, że początkowo mój "weganizm" sprowadzał się wyłącznie do dity roślinnej, obecnie jestem w fazie przejściowej i sukcesywnie zastępuję niewegańskie kosmetyki, ubrania i buty nowymi. Nie widzę jednak sensu w pozbywaniu się rzeczy, które wciąż mi służą w związku z czym mam zamiar użytkować je do końca, a następnie wymienić na zgodne z moimi obecnymi przekonaniami.

Mimo, że nie postrzegam bycia na diecie roślinnej jako poświęcenia nie zamierzam kłamać - miewam naprawdę ciężkie momenty. Co ciekawe, problematyczna nie jest tęsknota za mięsem czy nabiałem. Nigdy nie byłam fanką produktów pochodzenia zwierzęcego - jadłam je raczej z lenistwa i przyzwyczajenia. Trudności napotykam zwykle podczas spotkań rodzinnych, wesel, konferencji i podróży. Czasem jestem nawet zmuszona do zjedzenia potrwa wegetariańskich lub takich, co do których mam podejrzenia, że nie są stuprocentowo wegańskie. 

Być może zabrzmi to patetycznie, jednak ciężko byłoby mi wytrwać w moim postanowieniu bez wsparcia rodziny i przyjaciół. Wszyscy są bardzo pomocni, choć czasem naprawdę ciężko jest wyjaśnić czym właściwie jest weganizm.Podsumowując: miniony rok był dla mnie wspaniałą przygodą i polecam wszystkim, którzy się wahają żeby zaryzykowali i spróbowali. 

Na koniec chciałabym poruszyć jeszcze dwie ważne dla mnie kwestie. Po pierwsze: chciałabym podkreślić wagę bycia żywym przykładem. Bylibyście zaskoczeni jak wiele Waszych codziennych wyborów ma wpływ na Wasze otoczenie. Po drugie: każdy musi znaleźć swoją drogę i trzymać się własnych zasad.

proporcje na dwie (duże) porcje

W miseczce wymieszaj mleczko kokoswe, słodzik, sok z cytryny i nasiona chia. Podziel miksturę na dwie części i przełóż każdą z nich do szklanego słoika lub szklanki. Pozostaw w lodówce przez całą noc.

Przygotuj mus owocowy: obierz mango, dodaj połowę miąższu z marakui (drugą część zachowaj do dekoracji) oraz skok pomarańczowy. Zblenduj na gładką masę.

Jestem wielką fanką pizzy i wbrew powszechnym przekonaniom weganie MOGĄ jeść pizzę bez wyrzutów sumienia. Tradycyjne ciasto na pizzę nie zawiera bowiem żadnych składników pochodzenia zwierzęcego.  Składa się głównie z mąki, drożdży i wody. Należy jednak pamiętać, że po rezygnacji z sera jakość ciasta jest niezwykle ważna.

Kiedy kończy się sezon owsianek z dodatkiem świeżych malin i borówek, przychodzi czas na wykorzystanie owoców jesieni. Z uwagi na to, że staramy się opierać naszą dietę na produktach sezonowych, w okresie jesiennym chętnie sięgamy po lokalne jabłka, śliwki, żurawinę, dynię i marchew. To na pewno lepszy wybór niż zakup napompowanych pestycydami truskawek z Maroka lub Hiszpanii.

Dla mnie rozpoczął się już tegoroczny sezon na pumpkin spice latte i ciepłe swetry. Moim zdaniem jest to świetny moment żeby przerzucić się z orzeźwiającego peelingu cytrynowego na jesienno-zimową korzenną wersję. Mogłabym napisać całą książkę o korzyściach płynących ze stosowania domowej roboty kosmetyków naturalnych, lecz tym razem ograniczę się wyłącznie do stwierdzenia, że peeling z dodatkiem dobrej jakości oleju i cukru trzcinowego pozostawia skórę gładką i odżywioną. Dodatkowo będziesz znać wszystkie składniki, których używasz. Ten peeling zdecydowanie pachnie świętami, znakomicie sprawdzi się więc jako własnej produkcji prezent gwiazdkowy. Jest wciąż dużo czasu żeby przetestować przepis na własnej skórze!

Po długiej przerwie wracam z masą nowych pomysłów. Przede wszystkim chciałabym rozpocząć nową serię postów o ekologicznym prowadzeniu domu. Rozpocznie ją dzisiejszy wpis zawierające moje rady i wskazówki dotyczące przyjaznego środowisku prania. Szczerze powiedziawszy pranie jest jedną z najbardziej znienawidzonych przeze mnie czynności domowych (zaraz po zmienianiu pościeli i zmywaniu). mam wrażenie, że to czasochłonny i nigdy niekończący się proces, co gorsza drogi i szkodliwy dla środowiska. Mimo, że poniższe wskazówki nie przyczynią się raczej do przyspieszenia całego procesu, pozwolą znacząco ograniczyć wydatki na środki piorące i negatywny wpływ na środowisko. Dodatkowo świeże ubrania będą pachnieć jak lawendowe pole.

Jakiś czas temu przez przypadek posłuchałam w tramwaju rozmowę dwóch studentek wymieniających się przepisem na zupę marchewkową. Przygotowanie było zaskakująco proste: należy ugotować marchewkę w wodzie, dodać mielony imbir, przyprawić solą do smaku, a następnie zblendować. Zupa gotowa. Pomyślałam sobie, że nigdy jeszcze nie próbowałam zrobić kremu z marchewki. Obawiałam się jednak, że podsłuchany przepis nie sprosta moim oczekiwaniom. Myślę, że tego typu dania są popularne (zwłaszcza wśród studentów), ponieważ są tanie i łatwe w przygotowaniu. Moja wersja, choć odrobinę bardziej wyrafinowana, zdecydowanie zasługuje na wypróbowanie - zwłaszcza w chłodnym sezonie jesienno-zimowym.

Chyba już wspominałam, że uwielbiam naleśniki. Choć wypróbowałam już setki przepisów zwykle trzymam się sprawdzonej receptury na ciasto naleśnikowe i eksperymentuję z dodatkami i przyprawami. Tym razem poszłam jednak w zupełnie inną stronę. Użyłam zmielonej kaszy jaglanej zamiast mąki, dodałam płatki różane i udekorowałam całość świeżymi figami i syropem z róży. Efekt końcowy jest spektakularny. Danie wygląda naprawdę ekskluzywnie, choć w rzeczywistości jest niedrogie i łatwe w przygotowaniu.